τροχίλος

ο, ΝΜΑ, και τρόχιλος, Ν

αρχιτ. η κοίλη εσοχή που βρίσκεται μεταξύ τών δύο σπειρών τής βάσης τών ιωνικών κιόνων, η σκοτία

νεοελλ.

στον πληθ. οι τρόχιλοι

ζωολ. υπόταξη αποδόμορφων πτηνών τού Νέου Κόσμου

νεοελλ.-μσν.

μηχανισμός ανύψωσης βαρών, τροχαλία, μακαράς

αρχ.

1. μικρό ταχύπτερο παρυδάτιο πτηνό το οποίο, σύμφωνα με την παράδοση, έβγαζε τις βδέλλες ή τα κουνούπια από το στόμα τών κροκοδείλων, ο κλαδαρόρυγχος*

2. το πτηνό πρέσβυς*.

[ΕΤΥΜΟΛ. < τρόχος ή τροχός + επίθημα -ιλος, που απαντά και σε άλλα ον. πτηνών (πρβλ. σποργ-ίλος, φρυγ-ίλος)].